Up close and personal.

Pooh's Magazine editie 6/96
1 juli 1996

UP CLOSE AND PERSONAL
een recensie door Menno Peeters

Waardering: 5.5 (max. 10.0)

Jaar : 1996
Speelduur : 124 min.
Regie : Jon Avnet
Produktie : Jon Avnet, David Nicksay, Jordan Kerner
Script : Joan Didion, John Gregory Dunne, gebaseerd op het boek GOLDEN GIRL van Alanna Nash Muziek : Thomas Newman
Beelden : Karl Walter Lindenlaub
Cast : Michelle Pfeiffer, Robert Redford, Joe Mantegna, Stockard Channing, Kate Nelligan, Glenn Plummer, James Rebhorn

En zo besloot ik dan toch maar weer eens wat recensies te gaan schrijven. De laatste tijd heb ik nogal wat Sneaks gemist, dus het aantal films dat ik heb gezien dat nog moet gaan draaien is te verwaarlozen. Vandaar nog maar wat recensies van prenten die reeds draaien. Te beginnen met UP CLOSE AND PERSONAL.

Tally Atwater (Michelle Pfeiffer) probeert in Miami aan de bak te komen in de journalistiek. Na enige tijd achter een bureau gezeten te hebben, krijgt ze een baantje als weervrouw aangeboden. Dit wordt niet het succes waarop ze hoopte, maar toch wordt ze door haar baas, Warren Justice (Robert Redford), gepromoveerd tot newsreporter. Vervolgens gaat alles snel: niet lang daarna krijgt ze een baan aangeboden bij één van de meest succesvolle televisie maatschappijen van het land, die van Philadelphia. Logischerwijs komt de relatie met Warren hierdoor onder druk te staan.

UP CLOSE AND PERSONAL kan ruwweg worden opgedeeld in twee verhalen. De romance tussen Tally en Warren is, hoe zeer Pfeiffer en Redford ook hun best doen, oppervlakkig en slechts op enkele momenten vlammend. Té vlammend is nou juist de werkomgeving. Tally komt op een gegeven moment in een situatie terecht waar Robert Downey Jr. (NATURAL BORN KILLERS) over mee kan praten, iets dat in UP CLOSE AND PERSONAL simpelweg niet past. Slechts enkele minuten later heeft Warren zich in de nesten gewerkt - een geforceerd drama dat je van mijlenver kunt zien aankomen.

Michelle Pfeiffer kiest kennelijk gewoon niet de juiste scripts. Het laatste écht sterke verhaal vond ze in THE AGE OF INNOCENCE, waarin ze dan ook direct schitterde als nooit tevoren. Het is bijzonder jammer dat ze achtereenvolgens in het twijfelachtige WOLF, DANGEROUS MINDS en nu dus UP CLOSE AND PERSONAL te zien was, want hierdoor zou bijna vergeten worden tot wat voor grandioos acteerwerk ze wel degelijk in staat is.

De koningin van de vele vrijwel onopgemerkte sterke rollen de laatste tijd is Stockard Channing. Ook al kreeg ze een Oscarnominatie voor haar rol in SIX DEGREES OF SEPARATION (een hele geinige film, overigens), het grote publiek zal haar waarschijnlijk alleen haar gezicht kennen uit THE FIRM. Vorig jaar was ze naast Harvey Keitel en William Hurt te zien in de heerlijk klein gebleven grote film SMOKE. In UP CLOSE AND PERSONAL heeft ze wederom een sterke bijrol als de door Tally van haar stoel gewipte presentatrice c.q. bitch in Philadelphia.

Soms ontkóm je er gewoon niet aan een film met een andere te vergelijken. In het geval van UP CLOSE AND PERSONAL is dit wel heel extreem. Ik heb TO DIE FOR nog niet eens gezien, toch bleef deze titel in mijn hoofd rondmalen. Als ik hem binnenkort dan wellicht toch nog zie, op video, kan de vergelijking Michelle Pfeiffer - Nicole Kidman beginnen. Ik hoop dat dat in het voordeel uitvalt van de laatste, want UP CLOSE AND PERSONAL is niet veel soeps.

[ Reageer nu ] [ Terug naar index ]