CASPER
een recensie door Menno Peeters

Waardering: 5.0 (max. 10.0)

Jaar : 1995
Speelduur: 100 min.
Regie : Brad Silberling
Produktie: Colin Wilson
Script : Sherri Stoner, Deanna Oliver
Muziek : James Horner
Cast : Christina Ricci, Bill Pullman, Cathy Moriarty, Eric Idle, Amy Brenneman, Malachi Pearson

Als je tijdens een avondje in de bioscoop meer moet lachen om de schuddebuikende persoon voor je dan om wat er op het scherm gebeurt, mag je concluderen dat de film niet jouw pakkie an is. CASPER had veel beter kunnen en moeten zijn.

Dr. James Harvey is ervan overtuigd dat spoken bestaan. Volgens hem zijn het 'personen met onafgemaakte zaken'. Daarom sleept hij zijn dochter Kat (Christina Ricci) het hele land door om met spoken, en in het bijzonder met zijn overleden vrouw Amelia, in contact te komen. Op verzoek van mevrouw Carrigan Crittenden (Cathy Moriarty) zal hij proberen de spoken uit haar huis te verdrijven. In de villa zweven het vriendelijke spookje Casper en zijn drie constant lol makende en pestende ooms Fatso, Stinkie en Stretch rond. Kat sluit vriendschap met Casper, haar vader bezuipt zich met de andere drie. Ondertussen sluipen ook nog Crittenden en de weinig intelligent overkomende Dibs (Eric Idle) in het huis rond, op zoek naar een schat.

Het gegeven van CASPER is heel aardig, de uitwerking is alleen bijzonder mager. Zo zijn daar de nauwelijks schrikbarende schrikmomenten, de clichématige karikaturen Crittenden en Dibs en, wellicht de meest irritante factor, de tienerromance die kennelijk niet mag ontbreken en die zorgt voor een afgrijselijk afgerond slot. Natuurlijk is de film voornamelijk gericht op kinderen, maar die worden al zo doodgegooid met eindes die geen enkele ruimte openlaten voor de fantasie.

Het grote publiek kent Christina Ricci eigenlijk alleen maar als Wednesday Addams in THE ADDAMS FAMILY en zal tevreden zijn met haar rol in CASPER. Wie echter haar acteerprestatie in MERMAIDS en, in mindere mate, THE HARD WAY, heeft aanschouwt, kan zich enigszins zorgen gaan maken over de toekomst van deze jonge actrice, die te boek staat als 'lastig te interviewen' (wat overigens vast en zeker meer aan de journalist ligt dan aan Ricci, men verwacht van iemand van deze leeftijd nou eenmaal meestal totaal geen weerwoord). Van de menselijke acteurs in CASPER maakt ze absoluut de meeste indruk, maar de door I.L.M. (dat ondermeer ook de dinosauriërs in JURASSIC PARK tot leven wekte) gecreëerde spoken blijven toch net iets langer in het geheugen zitten. Voor Christina Ricci wordt het weer eens tijd voor een wat diepergaande rol.

Bill Pullman en Cathy Moriarty zijn ook snel vergeten. Eric Idle kent een paar grappige momenten, maar alleen Dibs droge 'Are you a ghost yet?' op het moment dat Crittenden in een ravijn stort doet herinneren aan Idle's Monty Python-tijd.

Toch is CASPER echt niet enkel kommer en kwel. De beelden en het camerawerk zijn van hoogstaande kwaliteit; zowel de binnen- als buitenopnamen zorgen voor een sprookjesachtig geheel en het (letterlijke) spookhuis geeft voldoende aanleiding om te overwegen eindelijk weer eens verstoppertje te spelen. En, wat gewoon het sterkste punt is: Casper zelf is schattiger dan ooit, schattiger dan hij ooit in stripboekjes is geweest.

Een eetlepel GHOSTBUSTERS (met een cameo voor Dan Aykroyd), een snufje THE EXORCIST, een theelepeltje EDWARD SCISSORHANDS en te weinig E.T., zo kan CASPER het best omschreven worden. Het is een gezellige rolprent voor familie met kinderen, maar andere gezelschappen mogen deze film links laten liggen.

(c)opyright 1995, Menno Peeters

Return to index