De wegen naar Sata.
Een voettocht van 3000 km door Japan.

"Wat is er zoal te beleven in een land als Japan?", vraag je je wel eens af. De Brit Alan Booth is getrouwd met een Japanse vrouw, en wilde ook wel eens wat meer opsteken van dit volk en zijn cultuur. Ondanks het feit dat hij toch al verscheidene jaren in Japan woont, bleef hij het gevoel houden te weinig van het volk en de cultuur te begrijpen. Uiteraard zijn er verschillende manieren om meer over een volk te weten te komen. Alan Booth besloot er de tijd voor te nemen, een voettocht van een paar maanden te maken, en daarbij Japan van het noordelijkste puntje tot het zuidelijkste puntje te doorkruisen.

Japan is en blijft voor de meesten van ons waarschijnlijk toch een ver land, waarvan je nou niet precies weet wat er zich afspeelt. De mensen zijn niet alleen anders van uiterlijk, maar ook de gehele cultuur is anders, en vooral de taal is zo "ongrijpbaar". Des te interessanter is het dus eens een boek over het volk en z'n cultuur te lezen. Niet dat je daar nou de taal mee leert, overigens.

Zoals al gezegd gaat het boek over een voettocht van het noordelijkste puntje van Japan naar het zuidelijkste puntje van Japan. Om precies te zijn, van Kaap Soya naar Kaap Sata - vandaar de titel. Het boek op zich is goed geschreven en voor wie er van houdt lange voettochten te maken zeer lezenswaardig. Met name als je net begonnen bent met lezen, neig je er toe je zaken te pakken, en op stap te gaan. De beschrijving is hier en daar haast schilderachtig. Duidelijk geschetst vanuit een persoonlijke visie. Al snel is duidelijk dat Alan Booth een natuurliefhebber is. Overigens geeft hij van de namen van sommige zaken geen vertalingen, maar gebruikt hij de oorspronkelijke, Japanse woorden. Daardoor vraag je je wel eens af wat er nou precies bedoeld wordt, hoewel er nooit echte onduidelijkeheid is. En al verder lezend kom je op een gegeven moment wel tot een conclusie wat er wordt bedoeld.

Wat erg prettig is, is dat Alan Booth van verschillende plaatsen, bezienswaardigheden en voorvallen iets verteld. Zo leer je van meerdere zaken de achtergronden. Dit zijn geen smakelijke, sappige verhalen, maar wel zeer goed geschreven verhalen, die interessant zijn om te lezen.

Wie, zoals ik, achterop (niet achterin...) het boek begint te lezen, krijgt daar samengevat te lezen, dat de Japanse samenleving kennelijk nogal vreemd tegenover buitenlanders staat. Na toch al een redelijk aantal bladzijden gelezen te hebben, begon ik me af te vragen waarop dat oordeel gebaseerd was.

Al vorderend echter, werd het gedrag van sommige Japanners steeds vreemder, tot soms zelfs op het onbeschofte af. Nu zal ik niet beweren dat zulke mensen niet in andere delen van de wereld rondlopen, maar zoiets blijft je toch verbazen. Kennelijk zijn er Japanners die denken dat buitenlanders geen Japans kunnen verstaan, laat staan dat ze het spreken, dus moet je je dan als Japanner maar in het meest gebrekkige Engels uitdrukken dat je kent. Als blijkt dat de "gaijin" je in het Japans antwoord, sta je die eerst wat verbaast aan te kijken, om het vervolgens nog maar eens in dat gebrekkige Engels te proberen. Je vergeeft het Alan Booth tot slot dan ook zonder veel moeite, dat hij er af en toe toch een beetje kriegelig van wordt.

Goed, laat ik de boel vooral niet generaliseren, zoals Alan Booth ook in zijn voorwoord schrijft. Er zijn ook Japanners die hem erg vriendelijk te woord staan, en dat maakt de boel gelijk weer een stuk aangenamer.

Hoewel ik de oorspronkelijke, Engelse versie niet ken, vind ik de vertaling zeer geslaagd. Nergens had ik de indruk dat de vertaalster geen raad wist met de tekst, of er zich vanaf maakte.

Ik zou natuurlijk nog veel meer over dit boek kunnen schrijven, maar ik wil ook weer niet te veel van de inhoud verklappen. Degenen die weten willen waar het nou allemaal echt over gaat, kunnen beter het boek lezen. Voor degenen die dit ook daadwerklijk doen, lijkt het me dan ook niet leuk al van te voren met allerlei voorkennis opgezadeld te worden, zodat de lol van het lezen er eigenlijk al af is.

Al met al vond ik dit een zeer leesbaar boek. Wat mij betreft een aanbeveling voor degenen, die nog wat ontspannende bedlectuur voor het slapen gaan, nodig hebben. Na een dag achter een beeldscherm gezeten te hebben is dit zeer rustgevend.

CIP-gegevens Koninklijke Bibliotheek, Den Haag

Booth, Alan

De wegen naar Sata: een voettocht van 3000 kilometer door Japan / Alan Booth; inl. door Peter van Zonneveld; [vert. uit het Engels door Rika Vliek]. - Baarn: Hollandia. - Ill. - (Hollandia reisverhalen)

ISBN 90-6045-608-4

Trefw.: Japan, reisbeschrijvingen.

Return to index